Etappe BEL-14 Lanaken – Kanne | 25 juli 2024 | 21 kilometer
Een etappe die we in de herkansing doen. Oorspronkelijk is die ingepland op de dag na Zutendaal – Lanaken, op 12 juli. Nou was er al regen voorspeld, en daar zijn we op voorbereid met net nieuw gekochte hiking poncho’s, maar dat het zo slecht zou worden, dat hebben we niet verwacht. Bij het opstaan horen we al dat het flink regent en wanneer we aan het ontbijt in de B&B de weer-app checken, geeft die aan dat het tot half 10 hard blijft regenen en daarna zeker niet droog, maar wel minder zware regen. Vanaf half 10 gaan we dus op pad, plannen we. Om die tijd te overbruggen gaan we eerst maar de auto voltanken, zo profiterend van de lage benzineprijs in België, en dan naar de bakker voor de appelflappen. Naarmate de ochtend vordert verandert de weersvoorspelling in de weer-app continue: het blijft steeds langer hard regenen. We willen ons niet teveel aanstellen, maar een 30 seconden sprint vanuit de auto naar de bakker zorgt er al voor dat we doornat zijn. Voorlopig is het niet te doen, ook niet met poncho’s. In een café in Zutendaal wachten we tot het droger wordt, maar als aan het eind van de ochtend de weersvoorspelling onverminderd slecht is, houden we het voor gezien en rijden terug naar huis. Achteraf gezien de juiste beslissing, want ‘s avonds in het nieuws op tv zien we dat er serieuze wateroverlast was door de zware regenval met ondergelopen straten in Maastricht en Kanne.
Bijna twee weken later proberen we het opnieuw. Het is nu prachtig weer, met 24 graden, een zomers zonnetje en wat sluierbewolking belooft het een mooie dag te worden. Voor de volgende tweedaagse trip rijden we weer vanuit huis naar België, waar we in Lanaken eerst een bakker opzoeken voor appelkoeken. Dit keer een heel moderne bakker want betalen gaat niet bij de verkoopster maar via een automaat: een bankbiljet stop je zelf in het apparaat en het wisselgeld komt er vervolgens vanzelf uit. Bijzonder, want dat hebben we nog in geen enkele andere winkel gezien. Rond half elf zijn we klaar voor vertrek bij het cultureel centrum in Lanaken.
We lopen direct het dorp uit waar de route uitkomt op een jaagpad langs het kanaal. Het is duidelijk vakantietijd; aan de andere kant van het kanaal loopt een fietspad waar veel vakantie fietsers voorbij gaan. Hier en daar zwemmen eenden, ganzen en zwanen in het kanaal. Allemaal heel rustgevend en we genieten. Al verder lopend vinden we aan het eind van het pad langs het kanaal een bankje, de perfecte plek om van onze appelkoeken te genieten. Terwijl wij de koeken tevoorschijn halen komen de eenden en ganzen in het kanaal al verwachtingsvol aangezwommen. De koeken zijn, helaas voor hen, veel te lekker om met ze te delen.
We lopen door en komen al snel langs een veld met goudgele zonnebloemen die volop in bloei staan, met langs de randen van het veld nog verschillende andere veldbloemen. Heel kleurrijk en prachtig voor op de foto’s. Het voelt aan alsof we in Frankrijk zijn. Voor het mooie zou er nog een wit wijntje met wat kaas bij moeten zijn.
Niet veel verder lopen we langs een pittoresk huisje het plaatsje Smeermaas in en komen we bij de oever van de Maas aan waar we de grens met Nederland oversteken. Voor heel even terug op vaderlandse bodem. We hebben direct een mooi uitzicht op kasteel Borgharen aan de andere kant van de Maas. Terwijl we de oever van de Maas een eindje blijven volgen passeren we wat kleine campings waar vakantiegangers hun tentje of camper hebben staan. Het geeft ons ook dat heerlijke vakantiegevoel. Doordat er zoveel te zien is en we veel foto’s maken ligt ons wandeltempo vandaag wel heel laag, maar dat geeft niks, Nice is nog ver weg.
We zijn inmiddels aan de rand van Maastricht aangekomen en lopen langs een ander kanaal, dat vol met woonboten ligt die volop in het groen liggen. Alweer een prachtig plaatje. Daar zouden wij ook wel kunnen wonen. In de zomer dan wel, in de herfst en winter als het minder groen is zal het minder aantrekkelijk zijn. Aan het eind van het kanaal steken we een sluis over en lopen we over een verhard pad met langs de rand bramenstruiken. De bramen blijken goed rijp te zijn want een ander stel dat er wandelt is driftig aan het plukken en eten. ‘Als de bramen makkelijk loslaten bij het plukken zijn ze goed rijp en lekker zoet’, zeggen ze. Goed voorbeeld doet volgen, dus wij plukken driftig mee en genieten van dit verse fruit.
Niet veel verder komen we aan bij het Frontenpark, de oude 17e eeuwse Maastrichtse vestingwallen. In wat andere blogs en in de wandelgids hadden we al gelezen dat de aangegeven GR5 route door de wallen een groot deel van het jaar afgesloten is ter bescherming van de muurhagedis. Een alternatief pad moet gevolgd worden. Die alternatieve route is echter niet bewegwijzerd en dus komt het aan op eigen creativiteit: stukje teruglopen en dan links- of rechtsom bovenlangs de rand van de wallen. Zo bovenlangs heb je wel een mooi hoogte uitzicht op de vestingwallen met op de achtergrond de Sint Lambertuskerk in Maastricht, waar we niet veel later langslopen. Genoeg bankjes langs de wallen en genietend van de omgeving eten we daar onze meegebrachte boterhammen op.
We zijn inmiddels in de buitenwijken van Maastricht aangekomen en afwisselend door straten en parken lopend komen we bij de oever van de Jeker uit, die we een tijdje volgen. Als we Maastricht weer uitlopen zien we rechts de wijngaarden van de Apostelhoeve liggen en links Fort Sint Pieter met z’n vlag in top. Heel herkenbaar allemaal, want vorig jaar met het Pieterpad liepen we hier ook. We gaan de Pieterberg op, onze eerste ‘serieuze’ kennismaking met hoogtemeters in de GR5. Allemaal nog heel betrekkelijk, want deze 50 meter klimmen is natuurlijk kinderspel met wat ons verder op de route, in Frankrijk, te wachten staat. Bovenop de Pieterberg ligt het zwevend uitkijkpunt over de mergelgroeve. Dat blijft toch een machtig uitzicht, die zachtgele diepe mergelgroeve met het azuurblauwe water. Waar dit vorig jaar ons eigen Pieterpad eindpunt was – het is pas een jaar geleden, maar het lijkt al zoveel langer terug – is het nu slechts een foto momentje. Het is er druk met andere wandelaars en voor sommigen het eindpunt van hun Pieterpad avontuur, zo blij en opgetogen zijn ze. We maken kort een praatje en stappen dan de 251 treden af naar beneden, de groeve in. Halverwege de groeve scheren kleine zwaluwen langs de mergel muren die wat lager net naast het pad liggen.
We merken dat we moe worden, de warmte en de afstand begint te tellen, en gelukkig is aan het eind van de groeve café D’n observant. Tijd voor een cola en een ijsje om weer kracht op te doen. Al uitrustend checken we de tijd en zien dat onze openbaar vervoer optie bij Klein Ternaaien, waar we morgenochtend uitstappen voor de volgende etappe, niet haalbaar meer is. Dat wordt dus doorlopen naar Kanne, en wat dubbele kilometers. Om daar te komen klimmen we de volgende berg op, de Wijngaardsberg, net zo hoog als de Pieterberg. Al lopend over het plateau hebben we een mooi uitzicht op Chateau Neercalle, net buiten Kanne. Daar eten en slapen zou natuurlijk kunnen, maar dan moet je wel een heel goed gevulde portemonnee hebben. Misschien een andere keer. We lopen de grens met België weer over om afdalend in Kanne uit te komen waar we de Arriva bus gaan pakken terug naar Maastricht. Het blijkt maar een kleintje te zijn, ingericht voor slechts 10 personen. Voor zo’n klein busje is het best druk, want met z’n zessen stappen we op. Bij de halte zit al een ander Nederlands stel met hun hond te wachten. Zij hebben net het Pieterpad afgelegd en wilden graag ook de groeve nog doorlopen. Het hele Pieterpad hebben ze met hun hond, een Friese Stabij gelopen, vertellen ze. Ook zij zijn inmiddels aan een volgende wandelroute begonnen, het Marskramerpad. Die loopt 350 kilometer lang van Den Haag naar Bad Bentheim en gaat door veel stadjes heen. Dat klinkt ook heel aantrekkelijk. Misschien eentje voor in de toekomst.
Terug in Maastricht pakken we bij het station de bus naar Lanaken waar we bij onze auto uitstappen. Gelijk maar even boodschappen gedaan voor morgen: yoghurt drink en wat krentenbollen als ontbijt, want het Van der Valk hotel in Maastricht dat we gereserveerd hebben mag dan voordelig zijn, het is zonder ontbijt geboekt. €20 pp voor ontbijt in het hotel vinden wat te gortig. Rond zes uur checken we in en daarna gelijk naar de kamer om te genieten van een verfrissende douche. We besluiten Maastricht niet in te gaan, maar om in de brasserie van het hotel te eten. Wel zo relaxed.
Gelopen route
Van het cultureel centrum in Lanaken (punt 62 in wandelgids) tot aan de brug bij het Albertkanaal in Kanne. In totaal 21 kilometer.
Logistiek
De auto geparkeerd bij het cultureel centrum in Lanaken direct naast het busstation waar ruime parkeergelegenheid is. In Kanne (straat Bejats) Arriva buslijn 13 genomen naar Maastricht centraal station. Die rijdt ieder uur. Als alternatief kan ook TEC buslijn 78 genomen worden vanuit Klein Ternaaien (Petit Lanaye), 2.5 kilometer voor Kanne, naar Maastricht. Deze bus rijdt in vakantietijd echter slechts een paar keer per dag.
In Maastricht buslijn 45 of 63 van DeLijn genomen naar Lanaken Cultureel Centrum. Beide lijnen rijden ieder half uur.
Geef een reactie