Etappe BEL-17 Domaine de Wégimont – Nessonvaux | 9 augustus 2024 | 10 kilometer | 264 meter klimmen | 321 meter dalen
Zeventien kilometer wandelen is de planning voor vandaag, maar het gaan er maar tien worden. Een blog over openbaar vervoer en aanpassen aan de omstandigheden.
Om überhaupt de etappe qua openbaar vervoer te plannen is serieus lastig geweest. Onze tweedaagse wandeltrip, gisteren en vandaag, begint in Visé en kan het beste eindigen in Fraipont, met het oog op de planning van de etappe die daarna volgt, naar Spa. Vandaag eindigen in Fraipont betekent de volgende keer eenentwintig kilometer naar Spa, vrijwel zonder openbaar vervoer opties langs die etappe, dus die ‘moet’ in één keer gewandeld worden. Vanaf Visé naar Fraipont is drieëndertig kilometer volgens de wandelgids, en de etappe van gisteren naar Retinne was een kleine twintig kilometer. Een snelle rekensom komt op een lekkere korte wandeling vandaag van bijna veertien kilometer. Maar dat is buiten het openbaar vervoer gerekend.
We willen graag de auto weer bij het eindpunt zetten, bij het treinstation van het gehucht Fraipont, maar om vanaf daar naar Retinne te komen, hemelsbreed misschien nog geen 10 kilometer, gaat ons twee uur reistijd kosten. Vooral veel wachttijd, want er moet drie keer overgestapt worden met slechte aansluitingen. Na een uur reizen met twee keer een trein en een bus kunnen we in Flerón zijn. Daar weer vijftig minuten wachten op de bus om vervolgens in tien minuten in Retinne te zijn. Voor dat laatste stukje is er een alternatief: de GR5 route ligt niet ver van Flerón, op iets meer dan drie kilometer, dus in plaats van die laatste bus gaan we wandelen naar ons startpunt Retinne. Dat is sneller en makkelijk erbij te doen met zo’n korte etappe.
Dat was dus de planning vooraf: ruim drie kilometer wandelen naar het startpunt in Retinne en vervolgens ruim dertien kilometer GR5 route, in totaal zeventien kilometer. Nu het werkelijke verhaal van vandaag:
We zijn vroeg wakker in het rumoerige Ibis hotel aan de rand van Liège en waar we gepland hadden de negen uur trein in Fraipont te nemen kunnen we die nu van een uur eerder halen. Om kwart voor acht is de auto in Fraipont geparkeerd – met tussendoor nog een stop bij de bakker voor ontbijt: twee croissants en twee pain chocolat, en uiteraard wat lekkers onderweg: twee abrikoos / kersen gebak (geen appel deze keer!) – en stappen we het piepkleine perron op. Als we checken of we aan de goede kant van de rails staan, zien we een aanplakbiljet waarop staat ‘Pas de tren en août’: vervangende bussen naar Trooz. Trooz is waar we onze eerste overstap naar een andere trein moeten maken, na een treinritje van vier (!) minuten. Daarnaast nog andere aankondiging in het Frans (vertaald met dank aan Google Translate): deze week geen vervangende bussen die Fraipont aandoen. Wel in Nessonvaux, ook met een treinstation, vlakbij en eveneens aan de GR5 route, maar dan 2 kilometer eerder. We hebben weinig keuze denken we op dat moment, Nessonvaux gaat het worden. Dan maar (nog) iets korter lopen vandaag (achteraf gezien hadden we ook naar Trooz kunnen wandelen, dat ligt op slechts 3 kilometer van Fraipont, maar daar hebben we op dat moment niet aan gedacht). We stappen dus weer in de auto en rijden in een paar minuten naar Nessonvaux. Als we daar aangekomen de vertrektijden raadplegen in de TEC app zien we dat de eerstvolgende bus pas over een uur gaat, om kwart over negen. Dat schiet dus niet op. We maken een volgende aanpassing: in plaats van wachten op de bus gaan we de auto een klein stukje eerder langs de route van vandaag zetten en lopen we alvast een laatste stukje van de etappe van vandaag, terug naar het station. Dat moet kunnen in dat ene uurtje.
We zetten de auto neer in Vaux-sous-Olne, trekken de wandelschoenen aan en pakken de wandelstokken er bij. We nemen ieder één stok mee, dat moet voldoende zijn voor wat hulp bij afdelingen, en gaan op pad. In andere GR5 blogs hadden we gelezen dat het vanaf daar een steile afdaling zou zijn om in Nessonvaux te komen. Niet al te inspannend om te beginnen, denken we. Tot onze verrassing beginnen we echter meteen met een pittige klim met 50 hoogtemeters over een afstand van slechts een paar honderd meter. We zijn gelijk goed opgewarmd. Daarna pas komt de beschreven afdaling naar Nessonvaux. Terug in Nessonvaux lopen we de brug over de Vesder over. Een schattig riviertje vandaag, maar niet in de zomer van 2021, toen extreme regenval er voor zorgde dat de rivier veranderde in een kolkende watermassa en buiten haar oever trad, met instortingen en tientallen doden in deze omgeving tot gevolg. De herstel werkzaamheden zijn nog steeds niet helemaal klaar zien we.
Naar het treinstation is een paar minuten verder wandelen en we komen netjes op tijd aan. Als kwart na negenen gepasseerd is blijft het wachten op de bus en we zijn in verwarring: waar blijft die bus nou? Er staan wat andere mensen die ons, gelukkig in het Engels, vertellen dat de bus pas om tien voor tien komt. Geen idee waar zij die informatie vandaan halen, maar er rest ons niets anders dan weer een half uurtje wachten. Karin knoopt ondertussen een gesprekje aan met een dame met dochter die een Marokkaanse blijkt te zijn en in Libië woonde met haar man. Ze is echter moeten vluchten en nu in België terecht gekomen. Een heftig verhaal.
Om tien voor tien komt inderdaad de bus aanrijden. Een nette touringbus en bij het instappen vragen we voor de zekerheid aan de buschauffeur in ons beste Frans of hij toch wel naar Trooz gaat, je weet maar nooit. De chauffeur antwoord bevestigend en we gaan zitten. Die chauffeur blijkt al snel een Vlaming te zijn, want met luide stem is hij met z’n vrouw aan het bellen in plat Vlaams. De hele bus geniet mee. We zijn nu eindelijk onderweg naar ons beginpunt van de etappe, in plaats van acht uur vertrek is het nu bijna tien uur. Het blijkt dat de chauffeur niet kiest voor de kortste route door het Verder-dal loopt, die weg blijkt afgesloten. In plaats daarvan moet hij helemaal omrijden om bij de provinciale weg N621 uit te komen, zien we als we op de telefoon kijken hoe hij rijdt.
Plots komt er een ingeving, want langs deze provinciale weg ligt ook het Domein van Wégimont en daar komt de GR5 route van vandaag ook langs, weten we. Dat punt is al na drie kilometer wandelen vanaf startplaats Retinne. We maken razendsnel een afweging: stoppen bij Wégimont komt neer op drie kilometer van de wandel etappe overslaan maar wel serieus veel reistijd besparen om bij de geplande startplaats te komen. Dat is ook wat waard. Maar de bus heeft geen stop gepland bij Wégimont, die rijdt in één keer door naar Trooz. Een brutaal mens heeft halve wereld en een brutale Nederlander misschien nog wel wat meer, dus we lopen naar voren in de bus en vragen de chauffeur (gelukkig geen Franse taalbarrière) of hij bij de ingang van Domein van Wégimont wil stoppen. Als wat medepassagiers voorin de bus bevestigen dat het Domein net iets verderop langs de provinciale weg ligt wil hij wel. En zo staan we ineens om iets na tien uur ’s ochtends langs de provinciale weg, vlakbij de GR5 route, drie kilometer in de etappe, met de wetenschap dat we de laatste twee kilometer van de etappe al gelopen hebben. Dit gaat een ultrakorte etappe worden. Best vreemd.
Naar de route lopen is slechts een paar honderd meter en als we bij de ingang van het zwembad van Wégimont de wit-rode tekens weer zien, pakken we de GR5 draad op. Het gaat weer lekker glooiend door het Waalse Land van Hervé landschap. Met een prettig ochtend zonnetje is het heerlijk wandelweer. Bij een punt waar verschillende wandelroutes lijken te splitsen lopen wij door over een verhard pad. De afsplitsing gaat naar een steil pad met losliggende stenen dat vooral dienst lijkt te doen als afwatering bij regen. Gelukkig is die niet voor ons, denken we. Helaas, want na tweehonderd meter checken we voor de zekerheid de GPS route in Maps-me en het blijkt dat we wel degelijk dat steile afwaterenpad moesten volgen. Omkeren dus maar en we pakken de wandelstokken uit de rugzak. Die zijn nu wel even nodig. Zo dalen we af om iets verder in het gehucht Saint-Hadelin uit te komen. We doen het lekker rustig aan, want zo ver is het vandaag niet. We spotten hier een grote gevaarlijke beer die als een kunstwerk bovenop een huis geplaatst is. Gevaarlijke buurt hierzo.
Door de glooiende velden lopen we verder naar het dorpje Olne en dat blijkt een heel pittoresk dorpje te zijn, dus alle tijd voor wat foto’s. Aan de rand van het dorp, tweehonderd meter van de route af, ligt een sportcomplex met horeca en daar kunnen we wat drinken. Tijd voor een cola zero en een sanitaire stop.
Vanaf hier is het nog maar een korte afdeling terug naar de auto, maar die blijkt voor het allerlaatste stukje wederom over een steil afwater-pad te gaan met losliggende stenen. Al zigzaggend van link naar rechts langs de afwatergeul vinden we onze weg. Onderaan staat een bankje en pakken we onze abrikoos / kersen gebak erbij. Nog een riviertje over en de wandeling is alweer gedaan en we genieten. Driehonderd meter verder staat de auto.
We tikken de wandelteller vandaag af op slechts tien kilometer en maken ons op voor de terugrit naar Rotterdam. De reistijd terug naar huis is inmiddels ruim twee en een half uur, te lang om slechts voor twee wandeldagen heen en weer te rijden. Een volgende keer gaan we, denken we, voor minimaal drie dagen. Wanneer dat is, is nog even de vraag. De komende maanden lijkt er geen tijd te zijn.
Gelopen route
Van Domein van Wégimont naar Nessonvaux. Qua GR5 route 9.5 kilometer plus 0.6 kilometer aanloop naar de route, dus 10.1 kilometer in totaal.
Logistiek
Al veel uitleg in de blog hierboven. Auto geparkeerd in het dorpje Vaux-sous-Olne en vanaf daar naar Nessonvaux gewandeld. Omdat er in augustus ’24 wegens onderhoud aan het spoor geen treinen rijden hebben we een vervangende bus genomen die, speciaal voor ons, stopte bij ingang van Domein van Wégimont. Raadzaam is om in dit deel van Wallonië voor het plannen van etappes goed te onderzoeken wat de (on)mogelijkheden zijn qua openbaar vervoer.
Naar blog BEL-18 ->
Geef een reactie